نخست به بررسی ایزو ۱۰۰۰۶ می پردازیم و مطابق مقاله ضمیمه گردیده (بررسی ضرورت کاربرد راهنمای کیفیت در مدیریت پروژه : ایزو ۱۰۰۰۶ ) متوجه پیوستگی و مکمل بودن این استاندارد با استانداردهای سری ۹۰۰۰ می شویم به این دلیل که استاندارد ۱۰۰۰۶ با رویکرد مبتنی بر کیفیت پروژه ها طراحی گردیده است.ایزو ۱۰۰۰۶ شامل فرآیندهایی به این شرح می باشد: فرایند های استراتژیک-فرایند های مدیریتی وابسته به یکدیگر-فرایند های وابسته به دامنه تعریف پروژه-فرآیندهای وابسته به زمان-فرایند های وابسته به هزینه-فرایند های وابسته به منابع-فرایند های وابسته به پرسنل (افراد)- فرآیندهای وابسته به ارتباطات-فرایند های مرتبط با مخاطرات-فرایند های مربوط به خرید-یادگیری از پروژه
ISO21500:
این استاندارد دارای ۴ بخش به شرح روبرو است:دامنه کاربردی-کلیات-مفاهیم-فرآیندهای مدیریت پروژه(دارای ۵ فرآیند مدیریت پروژه و ۱۰ گروه اصلی و ۳۹ زیر فرآیند)
استاندارد ۲۱۵۰۰ برای اقدام بهینه در زمینه مدیریت پروژه با فشار آوردن بر کسب و کار برای نتایج سریعترو ارزانتر سبب افزایش بهره وری و تاثیر سرمایه گذاری ها می گردد، استاندارد ۲۱۵۰۰با عنوان راهنمایی در مورد مدیریت پروژه، می تواند توسط سازمان های مختلف، از جمله سازمان های دولتی، خصوصی یا اجتماعی و هر نوع پروژه ای صرفنظر از پیچیدگی، اندازه و طول مدت انجام آن، مورد استفاده قرار گیرد.
استاندارد ۲۱۵۰۰با دیدگاهی استراتژی، لزوم رابطه سود بخش متقابل بین طرف های ذینفع در پروژه به منظور افزایش توانمندی ها در ایجاد ارزش را بر مبنای تعادل منطقی در توزیع ریسک های پروژه مورد بحث قرارداده و با در نظر گرفتن خط مشی کیفیت سازمان مالک پروژه، راهنمایی های لازم برای استقرار مدیریت کیفیت در فرآیندهای پروژه را ارائه می نماید.
نتیجه گیری:
از آنجایی که این دو استاندارد توسط یک سازمان و در حوزه مدیریت پروژه منتشر شده اند و با توجه به تفاوت هایی که مابین هردو وجود دارد تصمیم گیری قاطع برای استفاده از کدام استاندارد دشوار است.بهترین نتیجه این میتواند باشد که ترکیب هر دو استاندارد با رویکرد هایی که از استانداردهای ۹۰۰۰ و PMBOK نشأت می گیرد می تواند باعث بازدهی و اثربخشی بیشتری شود.این دو استاندارد لغو کننده یکدیگر نیستند و هیچ کدام برتری مطلق نسبت به یکدیگر ندارند بلکه مکمل یکدیگر هستند.